Duszpasterstwo
Towarzystwo Boskiego Zbawiciela (Societas Divini Salvatoris - SDS) powstało w Rzymie na przełomie 1880 i 1881 roku. Jego założycielem był ks. Franciszek Maria od Krzyża Jordan. Jesienią 1900 roku salwatorianie przybyli na ziemie polskie, do Krakowa i tam założyli pierwszą placówkę zakonną.
W dzisiejszym świecie salwatorianie próbują wypełnić powierzoną im misję na różne sposoby. Wciąż aktualne są wskazania księdza Jordana, ale współczesność stawia nowe wyzwania. Wartości ewangeliczne należy przekazywać w sposób nowoczesny i w dialogu z każdą kulturą, motywować ludzi do wypełniania ich zadań w Kościele i w świecie, a także brać czynny udział w zwalczaniu wszystkich form zła.
Z takiego założenia wynika bogactwo i różnorodność działalności apostolskiej salwatorianów Prowincji Polskiej. Są wśród nich kapłani, bracia zakonni, siostry zakonne i osoby świeckie. Wyrazem troski o nowe powołania jest duszpasterstwo powołań i prowadzenie własnych instytucji wychowawczych. Zgromadzenie zajmuje się również działalnością naukową i wydawniczą będącą niezwykle ważną częścią procesu ewangelizacji.
Jeszcze innymi formami działalności są rekolekcje, dni skupienia, sesje duchowości, misje czy pielgrzymki.
Jednak najwięcej salwatorianów angażuje duszpasterstwo parafialne, w ramach którego podejmowane są różne działania związane z życiem parafialnym.
